Πολύ
περίεργη η διαρροή για δύο ισραηλινά πυροβόλα που φέρεται ότι δοκιμάζονται ήδη
στην Ελλάδα, αν και δεν έχει ανακοινωθεί πρόθεση για διενέργεια ανοιχτού διαγωνισμού.
Του Ειδικού Συνεργάτη
Εδώ και μερικές ημέρες
πληθαίνουν οι πληροφορίες σχετικά με την εν εξελίξει προσπάθεια του Ελληνικού
Στρατού (Ε.Σ.) να αντικαταστήσει τον φορητό οπλισμό του και συγκεκριμένα το
βασικό τυφέκιο G3A3/Α4. Και όλα αυτά τη στιγμή που δεν
έχει ανακοινωθεί η πρόθεση -τουλάχιστον- της διενέργειας ανοιχτού διαγωνισμού
για το νέο εθνικό τυφέκιο...
Από μια είδηση της
ιστοσελίδας ptisidiastima.com, που προφανώς προέρχεται από πηγές του
ελληνικού Πενταγώνου, μάθαμε ότι ανάμεσα στα υποψήφια όπλα βρίσκονται και τα
ισραηλινά Tavor 7
και Tavor
Χ95. Τα δύο όπλα δεν διαφέρουν ουσιαστικά μεταξύ τους, καθώς το πρώτο έχει
διαμέτρημα 7,62x51 και το δεύτερο 5,56x45. Μάλιστα στην ιστοσελίδα αναφέρεται
ότι «η αγορά του πρώτου θα σημαίνει πως ο Ε.Σ. δεν μπορεί να “ξεφύγει’’ από το
σύνδρομο του 7,62».
Σύμφωνα με τη γνωστής εγκυρότητας
σελίδα, αντίτυπα των δύο όπλων βρίσκονται ήδη στην Ελλάδα και δοκιμάζονται
σκληρά προκειμένου να βαθμολογηθούν για το πρόγραμμα Εθνικού Τυφεκίου!
Σοβαρά ζητήματα εγείρονται όμως
από την... απουσία τόσο διαγωνισμού όσο και... ανταγωνισμού, αλλά και μια σειρά
ερωτημάτων, όπως:
1. Πώς
γίνεται να αξιολογείται («να δοκιμάζεται σκληρά») ένα τυφέκιο ΠΡΙΝ ΚΑΝ
προκηρυχθεί επισήμως ο διαγωνισμός για το νέο τυφέκιο του Ελληνικού Στρατού;
2. Πώς γίνεται να αξιολογείται ένα τυφέκιο χωρίς
να έχουν εκδοθεί από τη Γενική Διεύθυνση Αμυντικών Εξοπλισμών και Επενδύσεων
(ΓΔΑΕΕ) οι απαραίτητες -όπως προβλέπεται από τον νόμο- Request for Information (RFI) και Request for Proposal (RFP), εκ των οποίων η πρώτη ζητά εκ μέρους
του ενδιαφερομένου κράτους ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ από τις εταιρίες του οπλικού συστήματος
για το οποίο ενδιαφέρεται, ενώ η δεύτερη ζητά τις ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ των εταιριών για το
οπλικό σύστημα με βάση τις ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ, ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ και τις ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ
που καθορίζονται λεπτομερώς; Να θυμίσουμε την εξαιρετική RFP για τον διαγωνισμό των τυφεκίων ελεύθερου
σκοπευτή .338 [ων Ειδικών Δυνάμεων, που αναρτήθηκε στη «Δι@υγεια» και περιέχει λεπτομερέστατα
τις απαιτήσεις για τα τεχνικά χαρακτηριστικά, τις επιδόσεις αλλά και τα
παρελκόμενα και συνοδευπκά εξαρτήματα του όπλου. Στην περίπτωση του... Εθνικού
Τυφεκίου δεν έχει υπάρξει ακόμα τίποτε από αυτά. Και, ωστόσο, ένα όπλο έφτασε
ήδη στην Ελλάδα και αξιολογείται;
3. Πότε
θα δοκιμαστούν τα υπόλοιπα υποψήφια όπλα; Η διεθνής πρακτική είναι όλα τα όπλα
να αξιολογούνται ταυτόχρονα, ώστε να υπάρχει και η σχετική άμεση σύγκριση, και
όχι καθένα μόνο του. Αν ακολουθείται τέτοια διαδικασία, θα είναι τουλάχιστον
περίεργη.
4. Η
αναφορά ότι τα Tavor 7
και Tavor
Χ95 «βρίσκονται ανάμεσα στα υποψήφια όπλα» αφήνει ένα κενό και ένα ερώτημα:
Ποια είναι τα υπόλοιπα υποψήφια όπλα; Αν η ιστοσελίδα πληροφορήθηκε για το Tavor, δεν έμαθε ποια είναι τα άλλα; Και
πόσα είναι αυτά;
5. Η
διαφορά τυφεκίων 7,62x51 και 5,56x45 είναι τεράστια. Δεν μπορείς να συγκρίνεις
δύο όπλα με εντελώς διαφορετικά βάρη, επιδόσεις, τερματικά βαλλιστικά αποτελέσματα,
διατρητικότητα βολίδων και πολλά άλλα. Ή θα συγκρίνουμε μεταξύ τους όπλα
7,62x51 ή όπλα 5,56x45. Αν όμως όντως συμβαίνει κάτι τέτοιο, μάλλον οι υπεύθυνοι
του προγράμματος δεν έχουν ξεκαθαρίσει ποιο διαμέτρημα θα έχει τελικά ο Ε.Σ.
Και τότε πώς γίνεται ήδη αξιολόγηση τυφεκίων; Πρώτα επιλέγεται το διαμέτρημα,
βάσει των τακτικών αναγκών και προδιαγραφών που θέτει ένας στρατός, και μετά το
όπλο που θα φέρει το διαμέτρημα. Ή θα πάμε σε μια μεικτή σύγκριση διαμετρημάτων
και όπλων - μια γιγάντια προσπάθεια που απαιτεί εκατοντάδες χιλιάδες φυσίγγια,
ειδικά μηχανήματα μέτρησης και πολύ, μα πολύ χρόνο...
6.
Η
φράση ότι τα Tavor
«δοκιμάζονται σκληρά» σημαίνει ότι διεξάγονται δοκιμές με βάση τις αυστηρές
προδιαγραφές του ΝΑΤΟ, που απαιτούν την πυροδότηση σε διάφορες συνθήκες (το
όπλο λασπωμένο, παγωμένο, σε υψηλές θερμοκρασίες κ.λ.π.) με τη χρήση δεκάδων
χιλιάδων φυσιγγίων από το συγκεκριμένο όπλο;
7. Τι
εννοούν με τη φράση «σύνδρομο 7,62»; Αλλά όταν δεν γίνεται αντιληπτή η διάκριση
ανάμεσα σε δύο εντελώς διαφορετικά διαμετρήματα, δεν πρέπει να απορεί κανείς
για τίποτα...
8. Το
Tavor
Χ95 ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ στην Ελλάδα (πλην των τεμαχίων που η ιστοσελίδα λέει ότι έχουν
αφιχθεί). Υπάρχει στην Κύπρο και όχι σε μικρές αλλά σε μεγάλες ποσότητες, καθώς
το Χ95 επιλέχτηκε χωρίς διαγωνισμό (αφού ακυρώθηκε μια παραγγελία για SCAR) ως το νέο τυφέκιο τόσο του Πεζικού
όσο και των Ειδικών Δυνάμεων της Εθνικής Φρουράς (πλην του ΛΕΑ που παρέλαβε FN SCAR Μk 16).
9. Δεν
υπάρχουν «μέχρι στιγμής επιχειρησιακά δεδομένα» που δείχνουν ότι το Tavor είναι «εξαιρετικά αξιόπιστο και με
απροβλημάτιστη λειτουργία», καθώς το όπλο στα χέρια των Ισραηλινών στρατιωτών
δεν έχει λάβει μέρος σε κάποια μεγάλη και μακροχρόνια σύρραξη, αλλά μόνον σε
ασκήσεις και αψιμαχίες με τρομοκράτες και διαδηλωτές. Συγκεκριμένα, το Χ95
επιλέχθηκε από τον ισραηλινό στρατό το 2009 για να ακολουθήσουν τα επόμενα έτη
οι παραδόσεις. Πιθανόν να «πολέμησε» στην επιχείρηση Protective Edge (Νοέμβριος 2012) διάρκειας 8 ημερών
εναντίον ατάκτων στη Λωρίδα της Γάζας. Και ίσως στην επιχείρηση Protective Edge (Ιούλιος
- Αύγουστος 2014) επίσης εναντίον ατάκτων στη Λωρίδα της Γάζας. Αυτό δεν
λέγεται επιχειρησιακά δοκιμασμένο όπλο, όπως θα μπορούσε επί παραδείγματι να
λεχθεί για το ΗΚ-416, που «πολεμά» από το 2004 μέχρι σήμερα (16 έτη) στα χέρια
της Delta
Force
και των περισσότερων Μονάδων Ειδικών Επιχειρήσεων (SOF) και μονάδων πεζικού του ΝΑΤΟ σε κάθε
είδους πεδίο μάχης (αστικό, έρημος, ζούγκλες, όρη).
Κόστος
μισό δια για ένα «χάρτινο» όπλο και τους γνωστούς «κηφήνες»
Η ΑΓΟΡΑ 150.000 νέων τυφεκίων
ισοδυναμεί με κόστος 150.000.000 δολαρίων, αν θέσουμε ως μέση τιμή τα 1.000
δολάρια το τεμάχιο για ένα καλό όπλο. Και αυτό θα ήταν το λιγότερο κακό. Αντ’
αυτού θα μπορούσαμε να εκσυγχρονίσουμε στο Αίγιο, αρχικά, 50.000 G3 (για τις μάχιμες μονάδες) με
50.000.000 δολάρια μόνο.
Επειδή στο πρόγραμμα
υπάρχει μια απαίτηση για 100% παραγωγή στην Ελλάδα (ώστε να δικαιολογείται το
«εθνικό», μάλλον «αντιγραφικό» όπλο), αυτό σημαίνει μια τεράστια επένδυση στα
χρεοκοπημένα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα η οποία μπορεί να ξεπεράσει τα
500.000.000 ευρώ... Κι αυτό γιατί τα νέα όπλα από αλουμίνιο και πλαστικό, συν
όλα τα εξαρτήματά τους, χρειάζονται νέες μηχανές για να παραχθούν. Και για να
έχουμε τα όπλα εντός πέντε ετών χρειαζόμαστε πολλές μηχανές (παρότι δεν έχει
καθοριστεί ο ρυθμός παραγωγής ή έστω έως πότε τα θέλουμε... Σε πέντε, σε 10 ή
σε 20 χρόνια;). Εάν πάμε στο «χάρτινο τυφέκιο», πρέπει να προσθέσουμε στο
παραπάνω κόστος του νέου εργοστασίου και το κόστος της ανάπτυξης σε διάστημα
τριών τεσσάρων ετών, δηλαδή περισσότερα εκατομμύρια, χωρίς να υπολογίσουμε το
κόστος των νέων διορισμένων «κηφήνων» (ένας τεχνίτης προς τρεις τέσσερις
διοικητικούς «κηφήνες», για παράδειγμα).
,
Έχουμε
ήδη!
Όπως αναφέραμε, ένας
πρόχειρος υπολογισμός δείχνει ότι η υπόθεση ξεπερνά το μισό δισεκατομμύριο!
Τέτοιο αστρονομικό ποσό για τυφέκια που ήδη έχεις; Μήπως προηγούνται άλλα όπλα
υψίστης σημασίας στο Πεζικό και στις Ειδικές Δυνάμεις; Να πούμε για τους όλμους
4,2" του Β' Παγκοσμίου Πολέμου; Να πούμε για τα φορητά αντιαρματικά μιας
χρήσης του Βιετνάμ; Να πούμε για φορητά αντιαρματικά ψυχροπολεμικής εποχής; Να
πούμε για σκάφη ειδικών επιχειρήσεων που δεν υπάρχουν; Να πούμε για υποβρύχια
οχήματα που δεν υφίστανται; Να πούμε για ασυρμάτους;
Να πούμε για συστήματα
αεροεδαφικής επικοινωνίας / στοχοποίησης από JTAC; Να πούμε για καταδείκτες λέιζερ; Να
πούμε για συλλογές IFAK
που θα σώσουν ζωές; Δηλαδή, έχεις εκατοντάδες χιλιάδες G3 να κάθονται και πηγαίνεις να δώσεις
εκατομμύρια ευρώ για... τυφέκια, όταν σου λείπουν βασικά βαρέα όπλα Πεζικού και
εξελιγμένα μέσα και υλικά, που είναι κρίσιμοι πολλαπλασιαστές ισχύος.
(ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-22/06/2020)
Δημοσίευση σχολίου