Χθεσινή φωτογραφία: Τεράστια ουρά αλλοδαπών στη λεωφόρο Κατεχάκη έξω από την Υπηρεσία Ασύλου. Η συντριπτική πλειονότητα εξ αυτών, άνδρες σε στρατεύσιμη ηλικία

Η νυν και προηγούμενη κυβέρνηση δεν είναι τα αίτια της παρακμής αλλά οι ύστατες συνέπειές της

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΙΑΚΟΥ

Γιατί η χώρα είναι ξέφραγο αμπέλι, μπαίνει όποιος θέλει, κάνει ό,τι θέλει, οι έποικοι επι­δοτούνται για να αλλάξουν την πληθυσμιακή σύνθεση της Ελλάδας, η Τουρκία φτιάχνει στρατιωτικά drones κι εμείς όχι, το «Oruc Reis» κοντεύει να φτάσει στην Ομόνοια κι η κυβέρνηση φοβάται και τον ίσκιο όποιου αντιπά­λου θεωρεί ισχυρό; Την απάντηση δί­νει ο Ηράκλειτος: «Μάχεσθαι χρή τόν δήμον ύπέρ του νόμου όκωσπερ τείχεος». Δηλαδή, ο λαός να υπερασπί­ζεται τον νόμο σαν τα τείχη της πόλεως. Ακριβώς εκεί βρίσκεται το τρω­τό σημείο του έθνους και εκεί ξεκι­νάει ο φαύλος κύκλος της παρακμής, που ήδη οδηγεί στην εξαφάνισή μας. Η ξενοκρατία που παρέλαβε την καθημαγμένη χώρα μετά την περιπέτεια του 1940-1949 δεν ήθελε να απολέσει τον έλεγχο ούτε του τόπου ούτε του λαού ούτε όποιων υλικών και άυλων πόρων του. Ο ιδανικός τρόπος για να ελεγχθεί ένα κράτος από ξένους είναι να τοποθετηθούν (με έμμεσο ή ευθύ, άμεσο τρόπο) πρόσωπα που θα εξαρτώνται απόλυτα από τον ξένο παρά­γοντα.

Οι φιλήκοοι των ξένων (που, όπως ορθά επισήμανε ο Καποδίστριας, εί­ναι προδότες) για να παραμένουν φιλήκοοι πρέπει να οφείλουν «γραμμά­τια» στο εξωτερικό. Τα γραμμάτια εί­τε είναι υλικές παροχές είτε ένοχα μυ­στικά, τα οποία θα αποδεικνύονταν ολέθρια αν αποκαλύπτονταν. Γι΄ αυτό είναι εν τοις πράγμασι ανέφικτο για μια ελεγχόμενη και εκβιαζόμενη ηγεσία να έχει... αρμονικές σχέσεις με τον νόμο. Χρησιμοποιεί τον νόμο επιλεκτικά, μόνο σε περιπτώσεις που αυτός δεν θίγει τα άμεσα συμφέροντα της και δεν απειλεί την επιβίωσή της. Η επιλεκτική εφαρμογή των νόμων εί­ναι η καλύτερη συνταγή για να μετατρέψεις χώρα σε μπανανία και για να εκφυλίσεις τη δημοκρατία σε τυραν­νία. Πώς, στην ευχή, να υπερασπιστεί ο λαός τον νόμο σαν τα τείχη της πόλεως, όταν εκπαιδεύεται επί δεκαετίες από τους κυβερνώντες να εχθρεύεται και να φοβάται όχι μόνο συγκεκριμέ­νες νομοθεσίες, αλλά και την ιδέα της εφαρμογής των νόμων;

Τα (πολύ, μα πάρα πολύ) ένοχα μυστικά των ηγεσιών είναι η φανερή μας πληγή. Αυτά γκρέμισαν τα τείχη μας.

(ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-20/10/2020)

Γράψε ένα σχόλιο

Νεότερη Παλαιότερη