Γράφει ο Γιώργος Ρωμανός-Συγγραφέας, ιστορικός ερευνητής

Όσοι έχουμε άμεσες ε­μπειρίες από τις επι­χειρήσεις του ελληνι­κού στρατού, τον Ιού­λιο του 1974 και όχι μόνο, γνωρίζουμε καλά το δήθεν αξιό­μαχο του τουρκικού στρατού και το πώς αυτός πολεμάει. Όπως έχουμε ξεκάθαρη εικόνα και αδιάσειστα στοι­χεία για το ότι τότε λόγω του εγκλημα­τικού και εθνοκτόνου πραξικοπήματος τα αποδιοργανωμένα και ασυντόνιστα σπαράγματα των ελληνικών δυνάμεων (Εθνική Φρουρά και ΕΛΔΥΚ), χωρίς αεροπορική και ναυτική κάλυψη, είχαν να αντιμετωπίσουν μια πλήρως οργανωμένη τουρκική στρατιά άνω των ε­κατό χιλιάδων ανδρών, με απόλυτη ναυτική και αεροπορική κάλυψη-υπεροχή. Κι όμως η Τουρκία δεν θα νικού­σε! Το απέδειξαν οι επικές μάχες των Ελλήνων στον Άγιο Ιλαρίωνα, (η νυχτε­ρινή καταδρομή της 33ης Μοίρας Κα­ταδρομών Κύπρου, με επικεφαλής τον ηρωικό Υπολοχαγό Ηλία Γλεντζέ, η ο­ποία είχε καθολικά... ολέθριο αποτέλε­σμα για τους Τούρκους). Ηγέτης της 33ης ήταν ο αείμνηστος Ταγματάρ­χης, τότε, Γεώργιος Κατσάνης, ο οποί­ος στις δέκα το πρωί, της 21ης Ιουλίου 1974, έπεσε μαχόμενος υπέρ βωμών και εστιών πολεμώντας, όρθιος και α­τρόμητος μπροστά από τους λοκατζή­δες του. Τον ίδιο ηρωικό θάνατο είχε και ο Υπολοχαγός Νικόλαος Κατούντας που έπεσε στο ίδιο σημείο μαχό­μενος ως άλλος Λεωνίδας, τελικά μό­νος του, προκειμένου να καλύψει, ως τελευταίος..., τους άντρες του. Στο Α­εροδρόμιο Λευκωσίας, οι Τούρκοι νι­κήθηκαν εξευτελιστικά από την Α' Μοί­ρα Καταδρομών, με απαράμιλλο ηγέ­τη τον Ταγματάρχη Παπαμελετίου. Τα ίδια συνέβησαν στο Κιόνελι, στη Διά­βαση Βασιλείας και σε δεκάδες άλλα μέρη όπου οι Έλληνες μαχόμενοι στα­μάτησαν τους υπερπολλαπλάσιους Τούρκους και τους Μεγάλους Συμμά­χους τους. Αυτοί και πολλοί άλλοι η­ρωικοί πολεμιστές και οι οικογένειές τους αγνοήθηκαν και περιφρονήθηκαν βάναυσα επί δεκαετίες από την ένοχη ελληνική πολιτεία της Μεταπολίτευ­σης, και έπρεπε οι απόστρατοι συνά­δελφοί τους και ιδιώτες να φροντί­σουν για την αποκατάσταση της ιερής μνήμης τους και να στήσουν τις προ­τομές τους κάνοντας εράνους.

Ωστόσο για να ηττηθούν τελικά οι ελ­ληνικές δυνάμεις χρειάστηκε να βοηθήσουν αποφασιστικά τους Τούρκους οι ΗΠΑ, η Αγγλία, η Ρωσία, ο ΟΗΕ (οι δυνάμεις του έβαλαν κατά των ελληνι­κών στο Αεροδρόμιο της Λευκωσίας), το ΝΑΤΟ..., καθώς και οι λοιπές δημο­κρατικές δυνάμεις της Ευρώπης που συνέδραμαν παντοιοτρόπως την Τουρκία μέχρι και την τελική διχοτόμη­ση της νήσου. Τότε, γνωστή μεγάλη δύναμη, με ηλεκτρονικές παρεμβολές, είχε "τυφλώσει" κατ’ επανάληψη τα ρα­ντάρ των ελληνικών αντιτορπιλικών της γραμμής επιχειρήσεων. Άλλη δυτι­κή δύναμη απογείωνε από βάση της, και από γνωστό... ελικοπτεροφόρο, πολεμικά αεροσκάφη της τα οποία αρ­χικά "έδιναν" στους Τούρκους τα ακρι­βή στίγματα των ελληνικών θέσεων προκειμένου να τις βομβαρδίσουν, αλ­λά βλέποντας την αστοχία των Τούρ­κων ανέλαβαν τον βομβαρδισμό οι ί­διοι. Στη συνέχεια η ίδια μεγάλη δύνα­μη επιτίθετο εναντίον των Ελλήνων κα­λύπτοντας τις τραγικές αδυναμίες της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας, η ο­ποία από τότε κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ απωλειών, χάνοντας 24 αερο­σκάφη της όλων των τύπων σε 24 ώ­ρες. Ετέρα δύναμη που είχε στρατηγι­κό συμφέρον από την σύγκρουση με­ταξύ "συμμάχων" του ΝΑΤΟ ανέθεσε σε ειδικά πλοία της την ανακοπή του πλου των ελληνικών υποβρυχίων τα ο­ποία μπορούσαν να διαλύσουν την τουρκική απόβαση και στις δύο φά­σεις της, "Αττίλας" I και II.

Το εγκληματικό και εθνοκτόνο πραξι­κόπημα της δεύτερης Δικτατορίας, (25 Νοεμβρίου 1973-20 Ιουλίου 1974), επί Ιωαννίδη, που εξελίχθηκε στην Κύ­προ σε θανάσιμη παγίδα για τον ελλη­νισμό, έγινε με ενθάρρυνση και κατηγορηματικές διαβεβαιώσεις "υπηρε­σιακών" παραγόντων της υπερδύναμης, ότι δήθεν θα στήριζαν την ένωση Ελλάδος-Κύπρου. Ενώ, την ίδια στιγ­μή, η επίσημη πολιτική των ΗΠΑ, δια του ΥΠΕΞ X. Κίσινγκερ, στήριζε από­λυτα την Τουρκική εισβολή και την Δι­χοτόμηση υπό την απόλυτη συναίνεση της εταίρας "Εγγυήτριας Δύναμης", της Αγγλίας, η οποία βρισκόταν σε πλήρη συνεννόηση με αυτόν.

Το πολύτιμο βιβλίο" Διζωνική Εκτέλεση της Κυπριακής Δημοκρατίας 1955- 2014" της Φανούλας Αργυρού, αλλά και πλήθος στοιχείων που έχουμε υπόψη μας αποδεικνύουν ότι στις 17 Ιουλίου 1974 ο Τζέημς Κάλαχαν, ΥπΕξ. της Βρετανικής Κοινοπολιτείας υποσχέθηκε στον Τούρκο πρωθυπουργό Ετσεβίτ να μπλοκάρει την Ελλάδα, πράγμα που έπραξε, ώστε να μην σπεύσει σε βοήθεια της Κύπρου. Η άμεση παρέμ­βαση υψηλά ισταμένων πολιτικών, Α­μερικανών και Άγγλων, υπέρ των Τούρκων είναι πασίγνωστη και αυτα­πόδεικτη πλέον. Έτσι, στις 20 Ιουλίου 1974 ο Αμερικανός πρέσβης στην Ελ­λάδα, Χένρι Τάσκα και ο υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζόζεφ Σίσκο, ως εντολοδόχος του Κίσινγκερ συμμε­τείχαν στο Ελληνικό Πολεμικό Συμ­βούλιο και σε συνεννόηση με τους Βρετανούς, τελικά..., έδωσαν χρόνο στην Τουρκία να παγιώσει την κατά­σταση. Ο Σίσκο, μάλιστα, πηγαίνει και στην Άγκυρα προκειμένου να επιβε­βαιώσει ο ίδιος τους Τούρκους για τα σχέδια ΗΠΑ (Κίσινγκερ) και Αγγλίας. Τον Σίσκο συνοδεύει ο Έλσγουερθ (Α­μερικανός αξιωματούχος του υπουρ­γείου Άμυνας). Άμεσα σχετική με τα γεγονότα και η υπαρκτή..., (προς το Λονδίνο), αναφορά του Βρετανού πρέ­σβη στην Αθήνα σερ Ρόμπιν Χούπερ, με ημερομηνία 20 Ιουλίου 1974. Εκ των υστέρων κάποιοι παρουσιάζουν τον Σίσκο ως θύμα της πανουργίας Κίσινγκερ. Έτσι ή αλλιώς το εφιαλτικό (εκ του προδότη Εφιάλτη...) αποτέλε­σμα είναι το ίδιο. Χωρίς τις πολλές και συντονισμένες βοήθειες των ύπουλων και εκ του αποτελέσματος καταστροφικών "Συμμάχων" της Ελλάδος, οι Τούρκοι δεν θα κατόρθωναν τίποτε και θα υφίσταντο δεινή ήττα.

Στα 46 χρόνια της Μεταπο­λίτευσης, που το αποτέλε­σμά της ήταν τα 4 εξίσου εθνοκτόνα Μνημόνια (τα 2 επί ΣΥΡΙΖΑ και με την εκχώρηση Εθνικής Κυριαρχίας μας για 99 χρόνια), διογκώθηκε στο έπακρο μόνο το -από κάθε πλευρά- εγκληματι­κό πραξικόπημα της δικτατορίας Ιωαννίδη, που έδωσε την ολέθρια αφορμή να κατακτηθεί αρχικά μέχρι και το 7,4% του εδάφους της Κύπρου. Οι Τούρκοι από τις 20 ως τις 22 Ιουλίου παρά τις λυσσαλέες επιθέσεις κατά στίφη από ξηρά, θάλασσα και αέρα, το μόνο που είχαν κατορθώσει ήταν έ­να μικρό και απελπισμένο προγεφύ­ρωμα, με μια μικρή δύναμη στην ακτή "Πέντε Μίλι". Ωστόσο, αποσιωπάται επιμελώς το ότι επί δημοκρατικής ελλη­νικής κυβέρνησης, μετά τις 23 Ιουλίου, παραδόθηκε στους Τούρκους πολλα­πλάσιο ποσοστό εδάφους το οποίο έ­φτασε στο 36,4 % της Κύπρου. Την Ελλάδα κυβερνούσε τότε η οικουμενι­κή κυβέρνηση Κ. Καραμανλή, με υ­πουργούς τους Ε. Αβέρωφ, ΥΠΕΘΑ, και Γ. Μαύρο, ΥΠ.ΕΞ. Στον Κ. Καρα­μανλή έχει χρεωθεί η ρήση-απόφαση: "η Κύπρος κείται μακράν..." πριν την εγκαταλείψει στο (μη) έλεος των Τούρ­κων. Όπως μαρτυρούν οι ζώντες πο­λεμιστές μας είχαν διαταγές, επί Ε. Α­βέρωφ, στο μεν Πολεμικό Ναυτικό "να παραμείνουν τα πυροβόλα στο διάμηκες...", δηλαδή ούτε καν να στρέψουν τα πυροβόλα κατά των τουρκικών πλοίων τα οποία είχαν εγκλωβίσει (!) τα ελληνικά στις 1.800 γιάρδες... Δη­λαδή κάποιοι είχαμε οπτική επαφή! Ε­νώ, στις δυνάμεις πεζικού στην Κύ­προ, κατά την διαβόητη εκεχειρία με­τά τις 23 Ιουλίου, εν δημοκρατία, η διαταγή ήταν να μη πέσει σφαίρα κατά την τουρκική προέλαση.

46 χρόνια μετά ο κατ’ ευφημισμόν λε­γόμενος "Φάκελος της Κύπρου" ανοί­γει και κλείνει επιλεκτικά, σύμφωνα με τα πολιτικά συμφέροντα του ενιαίου Κυβερνητισμού της χώρας μας, και κα­ταφανώς δεν θα ανοίξει πλήρως ποτέ. Έτσι δεν θα μάθει ποτέ ο ελληνικός λαός αυτά που κάποιοι γνωρίζουν κα­λά, αφού τα έζησαν στα πεδία των μα­χών ή σε κρίσιμες επιτελικές θέσεις. Κι όπως έχουμε ξαναγράψει: "αν δεν γνω­ρίζεις την αληθινή Ιστορία σου είσαι καταδικασμένος να την ξαναζήσεις ως την μελλοντική καταστροφή σου."

Τότε οι ελληνικές δυνάμεις πολέμη­σαν με απαράμιλλη γενναιότητα εναντίον των Τούρκων, μόνο και μόνο από πατριωτισμό και φιλότιμο, έστω κι αν δέχονταν τις απολύτως απαράδεκτες εντολές της καταστροφικής στρατιωτικής ηγεσίας της Δικτατορίας Ιωαννίδη, και μετά τις 23 Ιουλίου τις φοβικές εντολές Ε. Αβέρωφ ο οποίος διέταξε και την τελική υποχώρηση με τα γνω­στά ολέθρια εθνικώς αποτελέσματα. Έτσι, τα ετοιμοπόλεμα 16, από τα 17..., Phantoms δεν πέταξαν ποτέ (ού­τε καν στις 14 Αυγούστου 1974! . .) ού­τε τα υποβρύχια Γλαύκος και Νηρεύς χτύπησαν, που με 13 τορπίλες το κα­θένα μπορούσαν να διαλύσουν τελεί­ως την τουρκική απόβαση.

Αυτά τα ελάχιστα στοιχεία, ας τα λά­βουν υπόψη τους στο κυνικό πεδίο της Γεωπολιτικής αυτοί που ανησυχούν πραγματικά με όσα “πολεμικά" συνέβησαν στο Αιγαίο, τον Ιούλιο του 2020.

Δυστυχώς η πολιτική κάποιων ελίτ στις ΗΠΑ αποδείχθηκε ολέθρια για τη χώρα μας σε πολλές περιπτώσεις Με­ταπολεμικά. Τελευταία "επιτυχία" των ΗΠΑ, και της Γερμανίας, η πλέον της εικοσιπενταετίας! αφόρητα εκβιαστική πολιτική για επιβολή της "Συμφωνίας των Πρεσπών", με την παράδοση του ονόματος και της Ιστορίας της μίας και μοναδικής Μακεδονίας μας στο τουρκο-αλβανο-σλαβο-ρομά εθνοτικό ψηφιδωτό, με καταπιεσμένο και τρο­μαγμένο το ελληνικό ιθαγενές στοιχεί­ο του. Μια "επιτυχία" που φέρνει τις Η­ΠΑ και την Γερμανία σε αντίθεση με περισσότερο από το 80% του ελληνι­κού λαού.

Oι πρόσφατες (22/7/2020) δηλώσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για "διαφιλονικούμενα ή αμφισβητού­μενα ύδατα" στην περιο­χή της -οψέποτε ανακηρυχθησομένης(;)- ελληνικής ΑΟΖ δείχνουν πως για μία ακόμη φορά κάποιοι στις ΗΠΑ συνεχίζουν την ίδια πολιτική σε βάρος της Ελλάδος, που για τους γνωρίζοντες κορυφώθηκε πιεστικά το 1964. Α­πό τότε υπάρχει διαχρονικά σταθερή στάση των αμερικανικών ελίτ, για "συ­νεκμετάλλευση με την Τουρκία" με οποιοδήποτε κόστος για την Ελλάδα. Σε αυτό οφείλεται και η μη ανακήρυξη Α­ΟΖ εκ μέρους όλων των ενδοτικών ελ­ληνικών κυβερνήσεων του ενιαίου (και σε αυτό το μέγιστο ζήτημα) Κυβερνητισμού της χώρας μας.

Σήμερα οι ίδιες ανθελληνικές ελίτ των ΗΠΑ έχουν κάνει την επιλογή τους, μαζί με τον στενότατο σύμμαχό τους, επιστήθιο φίλο του προέδρου Τραμπ, τον Ερντογάν, που είναι επιφα­νές μέλος των Αδελφών Μουσουλμά­νων τους οποίους κατά τα άλλα μάχο­νται οι ΗΠΑ. Τελικός στόχος τους είναι το να ακρωτηριαστεί η κυριαρχία της Ελλάδος.

Το πολλαπλώς διαρρέον σχέδιό τους προβλέπει με­ρική ανακήρυξη ΑΟΖ Ελλάδος-Τουρκίας, και μοίρασμα της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας και πλούτου με τους Τούρ­κους. Ενώ, τα "υπόλοιπα” της ελληνι­κής ΑΟΖ θα μείνουν για το μέλλον μέ­χρι να τα αποδεχτεί η επόμενη κυβέρ­νηση ελληνώνυμου ενδοτισμού.

Απόδειξη αυτού του σχεδίου αποτε­λούν οι δηλώσεις (28/7/2020) του ΥΠΕΞ Δένδια: "Θα μπορούσε η συμφω­νία με την Αίγυπτο να έχει φάσεις, και η πρώτη φάση να είναι μία μερική οριοθέτηση". Αλλά έτσι η Ελλάδα απεμπολεί τα δικαιώματα που της δίνει το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θά­λασσας, και τα παραβιάζει η ίδια υπέρ των θέσεων της Τουρκίας! Στην ίδια συνέντευξη ο ΥίΊΕΞ προχώρησε σε μερική αναγνώριση του παράνομου Τουρκο-λιβυκού Συμφώνου, λέγοντας: "Για μας είναι τελείως ανύπαρκτο, η α­ντίληψη ότι μπορείς να μοιράζεις θα­λάσσιες ζώνες αγνοώντας την Κρήτη, δεν αντέχει σε κριτική, βεβαίως εμείς δεν το έχουμε τελείως αρνηθεί(;) από κει και πέρα όμως το θεωρούμε ανύ­παρκτο". Με τα εκπεμπόμενα αυτά μη­νύματα όμως από πλευράς Αθηνών, αυξάνεται κατακορύφως ο κίνδυνος να θεωρηθεί ενδοτική, υποχωρητική και ηττοπαθής η Ελλάς, και σε συν­δυασμό με την "γερμανική ενθάρρυν­ση προς διάλογον Αθήνας-Αγκύρας", οδηγούμεθα μοιραία στην σαλαμοποί­ηση της εθνικής μας κυριαρχίας και την παράδοσή της τμηματικώς στην Τουρκία, εάν όχι και στην Αίγυπτο.

Οι ΗΠΑ δείχνουν να ενδιαφέρονται πλατωνικά για το ότι η Τουρκία επιτίθεται από παντού κατά της Ελλάδος: σε ΑΟΖ, εναέριο εθνικό χώρο, Έβρο, Αιγαίο (Ίμια έως Μύκονο!), Καστελόρι­ζο, Κρήτη, Ιόνιο (...Αυλώνα), Σκόπια (διαρκώς αυξανόμενη επιρροή Τουρ­κίας), και σε Κύπρο (από τον απειλού­μενο εποικισμό της Αμμοχώστου μέχρι την ΑΟΖ της Μεγαλονήσου).

Ταυτόχρονα, όμως, από τον Λυκαβηττό... του ελληνικού πολιτικού συστήματος έ­χουν ηχήσει εδώ και μήνες τα κανόνια του ενδοτισμού συστημικών μανδαρίνων που μας προ­τρέπουν, να δώσουμε "ολίγο Καστελό­ριζο και να πάρουμε ολίγην Λήμνο ή Ρόδο" βρε αδερφέ! Ή, ότι "το Καστελόριζο δεν ανήκει στα Δωδεκάνησα", και "επειδή βρίσκεται κοντά στην Τουρκία έχει μειωμένη επήρεια στον προσδιορισμό της ελληνικής ΑΟΖ". Ει­δικά, οι 'ΈΛΙΑΜπέηδες" διοργανώνοντας πανάκριβα συνέδρια αδρά χρηματοδοτούμενα (και) από γνωστό εθνοπολτοποιητικό κέντρο που απαιτεί την "Αλληλεγγύη Τώρα", μας ζητούν να προχωρήσουμε σε μία εφ’ όλης της ύλης συνθηκολόγηση με την Τουρκία, ώστε να μοιράσουμε στη μέση, "καζάν-καζάν", την εθνική μας επικράτεια. Αντίθετα, οι ίδιοι κύκλοι για τις συνε­χείς παραβιάσεις της κυπριακής ΑΟΖ δεν λένε κουβέντα! Σημειώνουμε ότι κάποιοι από τους ως άνω μανδαρί­νους είναι επιφανείς, στενοί σύμβουλοι της κυβέρνησης και του ίδιου του πρωθυπουργού.

Ο πρόσφατος κατάπλους, νοτίως Κρήτης, του αεροπλανοφόρου Αϊζενχάουερ συνοδευόμενου από 12 πολε­μικά συμπίπτει με παντός είδους πιέσεις προς την ελληνική κυβέρνηση για εκχώρηση στην Τουρκία της ελληνικής ΑΟΖ. Προ ολίγων ημερών συνέβη η α­κύρωση της Ελληνο-γαλλικής αμυντι­κής συμμαχίας και της προμήθειας των φρεγατών Belh@ra. Τις ίδιες μέ­ρες έγιναν και οι ποδηγετούμενες από την Γερμανία ενδοτικές μυστικές συνομιλίες με τους Τούρκους οι οποίοι με την "ατζέντα Καλίν" απαιτούν τα πά­ντα από την Ελλάδα. Δύο μέρες μετά τον εν λόγω κατάπλου, στις 28/7/2020, ο Ερντογάν ζήτησε την διακοπή των ε­ρευνών του Ορούτς Ρέις στην ελληνι­κή υφαλοκρηπίδα, ως (δήθεν) "δείγμα καλής θελήσεως", ενώ την ίδια στιγμή η Τουρκία εξέδιδε Navtex ερευνών με το Μπαρμπαρός στην κυπριακή ΑΟΖ! Εκεί προφανώς δεν της ζητήθηκε από τις ΗΠΑ και την Γερμανία να επιδείξει "καλήν θέλησιν".

Θεωρούμε πάντως, σημαντικό το ότι όλες τις μέρες του Ιουλίου του 2020 που ο ελληνικός στόλος επιχειρούσε στο Αιγαίο, δεν εδέχθη ηλεκτρονικές παρεμβολές στα ραντάρ του από Με­γάλη Δύναμη, όπως το 1974. Σημαντικό είναι και το ότι η Τουρκία φαίνεται πως προσωρινά έχει αμφιβολίες για την πολλαπλή στρατιωτική βοήθεια που θα λάβει από τις Μεγάλες Δυνάμεις, όπως γίνεται κάθε φορά, προκειμένου όλες μαζί να καταβάλουν την Ελλάδα.

Η Μεταπολίτευση στιγματίστηκε ανε­ξίτηλα με την αμαχητί, εν Δημοκρατία παράδοση στους Τούρκους του 36,4 % της Κύπρου, το 1974, τα Ίμια, 1996, που "γκριζάρισαν" το μισό Αιγαίο, τις διαβόητες Συμφωνίες Σημίτη, υπέρ της Τουρκίας, τα Μνημόνια, την παρά­δοση της Μακεδονίας μας, με την "Συμφωνία των Πρεσπών", την συστη­ματική αλλοίωση της εθνολογικής σύνθεσης του ελληνικού λαού με την λαθρομετανάστευση, τον εθνομηδενισμό, την ουδετεροθρησκεία, και τώρα με την επαπειλούμενη και επερχόμενη παράδοση της ελληνικής ΑΟΖ στην Τουρκία, μέσω μυστικών συνομιλιών, ακριβώς όπως έγινε με τις "Πρέσπες".

Σε αυτή την πολύχρονη γε­ωπολιτική εξίσωση που βιώνει η χώρα μας επί 46 χρόνια είναι κρίσιμο το ποιος είναι ο ασταθής πα­ράγων. Δυστυχώς, όπως πάντοτε έτσι και σήμερα ο ασταθής παράγων είναι μία ελληνική κυβέρνηση. Ας αποδείξει η σημερινή (το ευχόμαστε!) ότι δεν εί­ναι, ανακηρύσσοντας ΑΟΖ με την Κύ­προ και επέκταση Χωρικών Υδάτων μας στα 12 μίλια. Ας το αποδείξει υπε­ρασπιζόμενη την ακεραιότητα της χώ­ρας μας έναντι και κάποιων "Συμμά­χων" μας από τους οποίους κινδυνεύ­ουμε εξίσου με τους εχθρούς μας.

Οι Τούρκοι είναι αυτοί που ήταν πά­ντοτε: το σκοινί στην διελκυστίνδα των Μεγάλων Δυνάμεων. Μόνο που το σκοινί δεν έχει δική του δύναμη, μετα­φέρει δύναμη. Αλλά, όπως έχει αποδεί­ξει η ελληνική Ιστορία, τα σκοινιά και οι κόμποι κόβονται με το "ξίφος". Και η προς όλους αποφασιστικότητα αυτού που κρατά το ξίφος είναι η καλύτερη αποτρεπτική δύναμη ενός πολέμου που δεν αποτελεί απλώς θέατρο.

Αρκεί να υπάρξει κυβέρνηση με συ­ναίσθηση πατριωτικού καθήκοντος και αγάπη προς το Έθνος και την Πατρίδα των Ελλήνων.

(ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ-05/08/2020)

 

 



Tags

Γράψε ένα σχόλιο

Δημοσίευση σχολίου

Νεότερη Παλαιότερη