ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΣΚΑΚΙ ΜΕ ΤΑ ΠΙΟΝΙΑ

Χάσαμε τον βασιλιά και τη βασίλισσα και ποντάραμε τα ρέστα μας στα θλιβερά τα πιόνια.

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΙΑΚΟΥ

Το σκάκι είναι ένα παιχνίδι ανεξάντλητο, πολύ δύσκο­λο και έξυπνο - λες κι έχει δική του προσωπικότητα. Κινείται στα όρια του... μαγικού, επειδή θυμίζει την ανθρώπινη ζωή.

Έχει ανατροπές να φάν΄ κι οι κό­τες. Τα κέρδη μπορούν να εξελιχθούν σε ζημιές, οι εύκολες νίκες συνήθως είναι παγίδες και οι μικρές απώλειες μπορεί να εξασφαλίσουν την οριστι­κή επικράτηση. Όταν έρχεται η μαύ­ρη ώρα, εκείνη η άχαρη στιγμή, που από το πουθενά (έτσι νομίζεις τουλά­χιστον, ότι ξεμυτίζει από το πουθενά) σου 'ρχεται κατακούτελα ένα ρουά, απειλείται ο βασιλιάς σου και στη συ­νέχεια στριμώχνεσαι και βυθίζεσαι στην κρίση, σαν το ζωάκι που κόλλη­σε σε βάλτο κι όσο προσπαθεί να ξεφύγει τόσο βουλιάζει στη λάσπη, τό­τε καταλαβαίνεις πόσο μεγάλο λάθος ήταν που έφαγες εκείνο το ξέμπαρκο αλογάκι ή τον μοναχικό στρατιώτη, τον αξιωματικό ή τον λαχταριστό τον πύργο. Ο αντίπαλος αποδείχτηκε ότι θυσίαζε αυτό το πιόνι για να σου ανοί­ξει την άμυνα.

Τα πιόνια που θυσιάστηκαν για να ανοίξουν οι ελληνικές άμυνες ήταν τα ευρωπαϊκά κονδύλια, τα μεγάλα πα­κέτα με τα μετρητά, τα οποία ο πολύς κόσμος νόμιζε ότι μας τα χαρίζουν «τα κορόιδα οι Ευρωπαίοι», ενώ στην πραγματικότητα έκαναν ότι δεν βλέ­πουν. Είχαν απώτερο στόχο να μας περάσουν μία βαριά λαιμαριά με αλυ­σίδες και να μας περιφέρουν για κά­να δυο αιώνες για να βγάζουν χρήμα - εκείνοι αρκουδιάρηδες και εμείς οι αρκούδες.

Είχαμε την ευκαιρία να αναστρέ­φουμε το παιχνίδι, να το γυρίσουμε -όπως λένε- στο ποδόσφαιρο, βγαί­νοντας σε φουλ επίθεση με ό,τι είχαμε στη διάθεσή μας. Ακόμα και αν χάνα­με, θα κάναμε εντύπωση, βρε αδελφέ.

Αυτή η λαμπρή ευκαιρία ήταν τα Ίμια. Εμείς κάναμε πίσω, συνεχίσαμε να μασουλάμε δωρεάν τυρί (ως γνω­στόν, το μόνο τζάμπα τυρί στον κόσμο είναι εκείνο που βάζουν στις φακές) και τώρα όλοι μάς προετοιμάζουν για το πολύ μεγάλο ματ.

Κατά την άποψη πολλών, οι οποί­οι μπορεί να έχουν και δίκιο, το ματς ήταν καταδικασμένο, από τη στιγμή που χάσαμε τον βασιλιά και τη βασί­λισσα και ποντάραμε τα ρέστα μας στα θλιβερά τα πιόνια.

(ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-15/07/2020)